Posts

Boekenblog Waterland 36 In vrijheid geschreven

Afbeelding
Ondanks dat ik sinds 1962 mijn vrijheid in een zekere bewustheid beleef, sta ik daar rond 4-5 mei graag bij stil. Waarom 1962? Ik was tien jaar oud. Mijn ouders keken, net als alle bezitters van een televisietoestel, naar de legendarische serie uitzendingen van De Bezetting , over de   oorlogsjaren 1940-1945 gepresenteerd door dr.L.de Jong . Of ik op 3 mei 1962 mee mocht kijken weet ik niet meer-de uitzending ging over De Jodenvervolging aangekondigd als zeer confronterend. Toen in datzelfde jaar, vanwege de de Cuba-crisis een atoomoorlog niet ondenkbaar leek, was ik ontdaan.   Over die atoomcrisis, dat spierballengevecht tussen de Verenige Staten en de Sovjet-Unie, kwam ik wel heen, maar die Bezetting en de daarbij horende Tweede Wereldoorlog heeft me nooit meer losgelaten. (Al riep de brute Russische inval in de Oekraïne oude, vergeten, gevoelens op .) Het idee dat je vijf jaar lang niet vrij was in je doen en laten omdat Duitse soldaten dat onmogelijk maakten; dat mensen- wat Jod
Een reactie posten
Meer lezen

Georges Simenon, mijn favoriete veelschrijver - Boekenblog 34

Afbeelding
Als kleine hommage aan de vluchtelingen voor de oorlog in de Oekraïne lees ik Vlucht uit Oostende van Georges Simenon. Een verhaal over Belgische vissers die in mei 1940 op zee over de Duitse inval horen, naar hun thuishaven varen, hun families ophalen en de wijk nemen naar Frankrijk. Ze arriveren in La Rochelle, een stad die vaker voorkomt in zijn werk, en wat dan? Simenon maakt er ongetwijfeld weer een spannend en tragisch verhaal van. Een ander ‘vluchtverhaal’ is De Trein. Een radiomonteur vlucht in diezelfde meidagen met zijn zwangere vrouw en hun kind voor de Duitse troepen. Naast dit trieste gegeven omvat het verhaal een onmogelijke romance. “Simenons roman weet op indrukwekkende wijze de wanhoop van deze gewone mensen tot algemene geldigheid te verheffen“ , staat op de achterkant. Uitstekend geformuleerd, vond ik na herlezing in augustus 2021. Wat is dat toch met Georges Simenon, 1903-1989 ? Meer dan een half miljard verkochte boeken, en nog steeds nieuwe uitgaven van oud e
Een reactie posten
Meer lezen

Sport en Boeken, Literatuur en Sport

Afbeelding
De grote literatuurkenner Jan Fontijn is begin januari 2022 overleden. Hij schreef onder meer een tweedelige biografie over romanschrijver en idealist Frederik van Eeden - schrijver van De kleine Johannes en Van de koele meeren des doods. Ik zag hem wel eens wandelen over de IJ Promenade, met zijn echt- en hondgenote Charlotte Mutsaers . Ontroerend. Charlotte is naast schrijver -lees bijvoorbeeld Koetsier Herfst-  ook een begenadigd illustrator. Sommige boeken, zoals van Adriaan van Dis en J.M.A. Biesheuvel en haarzelf natuurlijk, zijn met haar houtsneden verluchtigd. Dat zou veel vaker moeten gebeuren, romans en verhalen illustreren! Maar naast de gebruikelijke en mooie In Memoriams liet thrillerschrijver en Neerlandicus René Appel ons op Facebook een andere kant van Fontijn zien: hij was dol op voetballen! Ik sloeg de vermaarde literatuurwetenschapper meteen nog hoger aan. Ik ben namelijk groot geworden met het idee dat sport in het algemeen en voetballen in het bijzonder niet k
Een reactie posten
Meer lezen

Gelezen in een Open en Gesloten Nederland 2021

Afbeelding
Van lezen krijg ik nooit genoeg, dat weet ik al sinds mijn kinderjaren, die steeds verder weg liggen maar ook steeds helderder boven komen. De lange Sluitingen van Nederland in 2020 en 2021 leek echter zelfs aan dat genoegen een einde te maken. Gelukkig was er dan een schitterend boek als De tuinen van Buitenzorg, Jan Brokken om me uit dat zinloze gevoel weg te rukken . Of ik deed een greep in het onafzienbare oeuvre van Georges Simenon , wiens boeken momenteel weer opgefrist verschijnen: ik las er twaalf, met De burgemeester van Veurne als hoogtepunt. Kortom, beste lezer, zelfs in deze sombere jaren blijft lezen nog steeds plezierig. De regering heeft dan ook geleerd van de eerste sluiting: bibliotheken mogen nu wèl openblijven; we zijn essentieel! U kunt, als u kinderen heeft, nergens heen, want wie gaat nu graag met een kind naar een supermarkt, maar de bibliotheek is er ! Als oudere kunt u eigenlijk ook nergens heen, maar ja hoor: uw papieren krant en tijdschrift is gewoon tij
Een reactie posten
Meer lezen

Simon Vestdijk en Godfried Bomans

Afbeelding
  Toen Simon Vestdijk op 23 maart 1971 overleed, was de literaire wereld van Nederland in rouw. De enige Nederlandse auteur die ooit officieel in aanmerking kwam voor de toekenning van de Nobelprijs voor Literatuur, een man van wie elk boek serieus werd besproken in talloze kranten en tijdschriften en een man die enigszins model stond voor wat men als ‘een schrijver’ zag: teruggetrokken levend, geen lolbroek. Zijn boeken waren   ‘moeilijk’ en hadden bijzondere titels: De hotelier doet niet meer mee, Vijf vadem diep, Thanatos aan banden, De toekomst van de religie. Maar ook wel opzienbarende: De dokter en het lichte meisje, De ziener, De schandalen . Zijn uitvaart kreeg veel aandacht: het Journaal, radio, dagbladen en een speciaal dubbelnummer van het literair tijdschrift Maatstaf.    Hoog en laag   Ik was bijna 19 jaar en kende twee romans: Zo de ouden zongen... (best goed, vond ik toen) voor mijn boekenlijst HAVO,   en Terug tot Ina Damman (ongelooflijk goed, uiteindelijk
1 reactie
Meer lezen

Als je goed om je heen kijkt…. Een eerbetoon aan K. Schippers 1936-2021

Afbeelding
  K. Schippers leerde ik kennen via de boeken van C. Buddingh’. Deze Dordtse schrijver, hoewel bijna 20 jaar ouder dan Schippers en zijn zwager Bernlef, sloot begin jaren ’60 vriendschap met beiden en deed daar in zijn fascinerende dagboeken op ontroerende wijze verslag van. Dan is er geen ontkomen aan: je leest K. Schippers (en Bernlef natuurlijk ook) K. Schippers, pseudoniem van Gerard Stigter, overleed donderdag 12 augustus.   Invalshoeken Nooit eerder K. Schippers gelezen? Dan wacht u een heerlijke beloning. Namelijk die van een bijna onbegrijpelijke originaliteit. Hij bezag de wereld, zijn wereld vanuit totaal onverwachte invalshoeken, zonder overdreven ingewikkeld te doen. Dat had hij met Bernlef gemeen. En met Buddingh’. Wat zijn werk misschien wat “moeilijk” maakt is juist die originaliteit. Ik bedoel: wat maakt het gedicht Zes zo goed:   Een, twee, drie, vier, vijf, zeven.   In 1972 las ik mijn eerste K. Schippers: Een avond in Amsterdam. Tien gesprekken met B
Een reactie posten
Meer lezen

Cees Nooteboom reist verder en verder

Afbeelding
Op 31 juli wordt Cees Nooteboom, de schijnbaar onvermoeibare schrijver-reiziger 88 jaar. In het boekenprogramma Brommer op zee vertelde hij, prachtig formulerend als altijd over zijn laatste boek, Over het Japanse klooster Kozan-Ji en de beroemde diertekeningen . Een meditatief en toch aards kleinood. Voor nog aardsere bewoners van deze planeet is er ook Japan , al zijn stukken over dit zo fascinerende land. ‘De vraag die mij bezighoudt, is hoe ‘anders’ Japan is,’ schrijft Nooteboom, en die vraag is nog altijd even relevant als toen. Reis-en schrijflust In de jaren ’80 las ik veel Nooteboom. Romans, reisverhalen, kronieken-ik genoot ervan. De onvermoeibare reislust van A. den Doolaard was een groot voorbeeld: “ En dat wilde maar niet overgaan” , schreef hij aan de echtgenote van Den Doolaard. Dat kun je wel stellen. Het is dat de coronacrisis hem dwars zit want anders was Nooteboom allang weer onderweg. Het is van een jaloersmakende vitaliteit! Nu is    ‘thuis’ bij Nooteboom ook relat
Een reactie posten
Meer lezen