Leo's Boekenblog

De grote literatuurkenner Jan Fontijn is begin januari 2022 overleden. Hij schreef onder meer een tweedelige biografie over romanschrijver en idealist Frederik van Eeden - schrijver van De kleine Johannes en Van de koele meeren des doods. Ik zag hem wel eens wandelen over de IJ Promenade, met zijn echt- en hondgenote Charlotte Mutsaers . Ontroerend. Charlotte is naast schrijver -lees bijvoorbeeld Koetsier Herfst-  ook een begenadigd illustrator. Sommige boeken, zoals van Adriaan van Dis en J.M.A. Biesheuvel en haarzelf natuurlijk, zijn met haar houtsneden verluchtigd. Dat zou veel vaker moeten gebeuren, romans en verhalen illustreren! Maar naast de gebruikelijke en mooie In Memoriams liet thrillerschrijver en Neerlandicus René Appel ons op Facebook een andere kant van Fontijn zien: hij was dol op voetballen! Ik sloeg de vermaarde literatuurwetenschapper meteen nog hoger aan. Ik ben namelijk groot geworden met het idee dat sport in het algemeen en voetballen in het bijzonder niet k

Van lezen krijg ik nooit genoeg, dat weet ik al sinds mijn kinderjaren, die steeds verder weg liggen maar ook steeds helderder boven komen. De lange Sluitingen van Nederland in 2020 en 2021 leek echter zelfs aan dat genoegen een einde te maken. Gelukkig was er dan een schitterend boek als De tuinen van Buitenzorg, Jan Brokken om me uit dat zinloze gevoel weg te rukken . Of ik deed een greep in het onafzienbare oeuvre van Georges Simenon , wiens boeken momenteel weer opgefrist verschijnen: ik las er twaalf, met De burgemeester van Veurne als hoogtepunt. Kortom, beste lezer, zelfs in deze sombere jaren blijft lezen nog steeds plezierig. De regering heeft dan ook geleerd van de eerste sluiting: bibliotheken mogen nu wèl openblijven; we zijn essentieel! U kunt, als u kinderen heeft, nergens heen, want wie gaat nu graag met een kind naar een supermarkt, maar de bibliotheek is er ! Als oudere kunt u eigenlijk ook nergens heen, maar ja hoor: uw papieren krant en tijdschrift is gewoon tij