Gelezen in een Open en Gesloten Nederland 2021
Van lezen krijg ik nooit
genoeg, dat weet ik al sinds mijn kinderjaren, die steeds verder weg liggen
maar ook steeds helderder boven komen. De lange Sluitingen van Nederland in
2020 en 2021 leek echter zelfs aan dat genoegen een einde te maken. Gelukkig
was er dan een schitterend boek als
De tuinen van Buitenzorg, Jan Brokken
om me uit dat zinloze gevoel weg te rukken.
Kortom, beste lezer, zelfs in deze sombere jaren blijft lezen nog steeds plezierig. De regering heeft dan ook geleerd van de eerste sluiting: bibliotheken mogen nu wèl openblijven; we zijn essentieel! U kunt, als u kinderen heeft, nergens heen, want wie gaat nu graag met een kind naar een supermarkt, maar de bibliotheek is er ! Als oudere kunt u eigenlijk ook nergens heen, maar ja hoor: uw papieren krant en tijdschrift is gewoon tijdens openingstijden te lezen. Eigenlijk is de bibliotheek er voor iedereen! Misschien moet u zelf koffie of thee meenemen, maar hoe erg is dat?
Nog meer hoogtepunten uit
mijn leesjaar
Een debutante als Leonieke Baerwaldt haalde me ook uit mijn nakende depressie met haar schrijnende sprookjesroman Hier komen wij vandaan. Troost vond ik in de melancholieke gedichten van de oude bard Cees Nooteboom: Afscheid, gedicht uit de tijd van het virus. Wilde ik even helemaal niks met datzelfde virus te maken hebben, dan was het wegduiken in de nieuwste Asterix, de Griffioen of in een bijna vergeten onzinstrip van André Franquin, De Super Quick, een geweldige oplossing. Was ik weer toe aan verdieping, dan las ik een boek van wandelaar Wim Huijser: Pelgrimeren in de polder: over mentale paden dicht bij huis. Die wandelingen doen een mens echt veel goed! Een andere tip in dit genre is Mettertijd: dertig miniaturen van landschapsfilosoof Ton Lemaire.
U ziet het: ik ben een lezer die graag zijpaden inslaat. Niets tegen romans, niets tegen eigentijdse romans, ik lees ze ook zoals het indringende De nieuwe rivier, Eva Meijer, Treinen, kamers van de bijzondere schrijfster Annelies Verbeke en momenteel Vraag dat maar aan de pelikanen, eindelijk een nieuwe roman van Nicolette Smabers- maar er is zoveel meer!
In de eindeloze, maar hoe erg is dat, stroom boeken over de Tweede Wereldoorlog las ik Jurryt van de Vooren, Door Wilskracht Zegevieren, sport in WO II. Hoe sport de mensen wat ontspanning kon bieden en zelfs vreugde. Ik bedoel: hoe fantastisch was het dat voetbalclub De Volewijckers in 1944 in het Olympisch Stadion landskampioen werd. Alle toeschouwers zaten die middag eigenlijk in het verzet, want de club stond bekend als verzetsclub, al wist niemand dat natuurlijk..
Ontluisterend daarna was De
razzia’s van 22 en 23 februari 1941: het lot van 389 Joodse mannen. We
wisten alles al van de Februaristaking die op deze razzia’s volgde en hoe
dapper dat was, maar wat er met die mannen gebeurde, daar was niet veel van
bekend behalve dat we wel wisten dat hun lot vreselijk was. Dat heeft Wally
de Lang met bewonderenswaardige precisie uitgezocht.
Ik las daarna opbeurende
poëzie in het wonderschone Tachtig, zijn mooiste gedichten van de
Limburgse dichter Victor Vroomkoning. Ik raad het u ook aan.
Donker en Hoopvol
Zo las ik me een weg door een jaar dat toch wel in mineur eindigt. Maar gelukkig blijft lezen een troostende uitwerking hebben, hetgeen te bewijzen was.
Ik heb u zo maar wat bijzonder goede boeken genoemd, dit jaar door mij gelezen. Nog één moet ik noemen. Dat was een Leeservaring Extraordinaire. Daar konden Simenon, Vestdijk- een andere leesafwijking, 8 boeken, en Adriaan van Dis-De wandelaar, fijne keuze keuze voor Nederland Leest 2021!, en alle andere met bewondering gelezen auteurs niet tegen op. Een boek dat je niet ‘even’ tot je kàn nemen. Ik las vier maanden lang dagelijks een pagina of 10-20. Dan was ik een uur, anderhalf uur weggeweest in de geschiedenis van deze eeuw tussen 1930-1970 en had ik verkeerd in Nazi-Duitsland, de Verenigde Staten van 1967-1968 en de wording van de Duitse Demokratische Republiek. Een roman zonder weerga, maar ook ‘moeilijk’ door stijl, taal en talloze met elkaar verweven verhalen en berichten. Verschenen tussen 1970-1983. Marc Hoogma vertaalde het; dat was een klus van tien jaar! Voor iedereen die de tijd neemt noem ik hier mijn Boek van 2021: Uwe Johnson, Een jaar uit leven van Gesine Cresspahl.
2021 viel niet mee; ik wens u een veel beter 2022 !
Leo Willemse
https://welkboeknu.wordpress.com/2021/10/02/uwe-johnson-een-jaar-uit-het-leven-van-gesine-cresspahl/
Reacties
Een reactie posten