Wandelen in een onrustige tijd

WB 26 Wandelen in een onrustige tijd 

 

In mijn familie en vriendenkring werd tot 1985 niet gewandeld. Ik ben van 1952, dus reken maar uit. Ja, op vakantie liepen we vanaf de camping naar zee-een dik half uur, als auto of fiets niet beschikbaar waren. Maar gewoon voor je plezier een eind lopen door bos, hei, strand of polder-nee. Boeken die me enthousiasmeerden door de heuvels in Wales te lopen, een meerdaagse tocht over de lengte van Corsica te maken, of, nog sensationeler, letterlijk aan bergwandelen te doen: ik wilde ze niet lezen. 

 

Wandelen stond voor mij gelijk aan ‘zonde van je tijd’. Nu gaat er geen week voorbij zonder dat ik, met grotendeels diezelfde familie en vrienden, een uitgezette route loop door stad en stadsrand of natuur hier vlakbij. Kent u de Eilandspolder? Niet ver van Purmerend, Waterland en Amsterdam! Ook als u hem wel kent: ga er weer naar toe, nu op zijn mooist, met de teruggekeerde weidevogels. 

 

Hoe die omslag bij mij heeft plaatsgevonden? Kort gezegd maakten mijn schoonfamilie, het NIVON, de Tochtjes van John Jansen van Galen en de boeken van Koos van Zomeren

 mij rijp voor de heilzame effecten van wandelen. Heilzame effecten? Zeker: Afleiding, de schoonheid van natuur en stad, weidsheid van de verschillende landschappen, maar ook details van gebouwen en huizen beter zien, gezelligheid-nergens wordt zoveel gepraat als tijdens een wandeling, voor sommigen ook reden om alleen te lopen, openstellen voor iets anders dan je dagelijkse werkelijkheid. Voor velen kan het een spirituele ervaring zijn-niet voor niets lopen duizenden mensen de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. (Al beschrijven Herman Vuijsje, Pelgrim zonder god en Tosca Niterink, Klimmen naar kruishoogte, die reis zeer prozaïsch.) 

 

Nu we een jaar lang in beperkingen leven, is de populariteit van het wandelen enorm toegenomen, en ik ben overtuigd dat een deel van de nieuwe wandelaars het wandellicht heeft gezien. Ze gaan zich net als ik sinds 1985 oriënteren op goede wandelspullen, want op sneakers loop je wel licht, maar die weilanden zijn erg modderig, terwijl ze toch zulke mooie vergezichten bieden… 

Ga eens naar Benschop, de Hollandse Kade bij Woerden of loop het Rondje Katwoude. En dan al die geweldige wandelgidsen! De een is nog leuker, interessanter en gedetailleerder dan de ander. Mijn huidige favorieten: de Trage Tochten van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig- ik loop nu Wandelen in Groot Amsterdam, samen met nog talloze anderen, maar nooit zoveel dat je elkaar begint te haten zoals dat op zondagmiddag in de Kalverstraat, óók een wandelgebied, gegarandeerd wèl het geval is. Dan, al sinds 2007, Wandelgids voor Noord Holland Polders en dijken, met bv Krommeniedijk, Marken en de Beetskoogpolder. 

 

Elke stad of dorp heeft wel een eigen gids, gericht op architectuur en kunst, voorheen verkrijgbaar bij de VVV. Nu zoek je dat uit op het web en downloadt een route op je telefoon, of, doe ik het liefst, drukt hem af. Vrij nieuw onder de wandelgidsen zijn literaire reisgidsen, soms zelfs door de auteur zelf. Thomas Rosenboom beschrijft in De grote ronde zijn dagelijkse wandeling vanuit zijn huis, 8 kilometer door het oude Amsterdam, heerlijk, vertrouwd en vol nieuwe dingen. Helemaal leuk als ooit de cafés weer open zijn-al kun je in Haarlem ook een wandeling maken waarbij cafés je van koffie en broodjes voorzien. 

 

Omdat we de komende maanden nog in eigen land blijven, noem ik uit het enorme aanbod -wanneer is het aanbod trouwens niet enorm? - twee sympathieke particuliere initiatieven. Gaat u een keer naar Zeeland, schaf u dan Langs literaire locaties op Walcheren van Kees van Rijswijk aan.
Iedere schrijver die iets met dit gebied had, vindt u terug, met Annie M.G. Schmidt als mijn favoriet. Want Annie is niet alleen geboren in Zeeland, maar werkte als bibliothecaresse in de oorlogsjaren in Vlissingen.  

Als laatste de Literaire Reisgids Drenthe: verhalen en gedichten voor onderweg (2003) door Bertus Boivin en Henk Nijkeuter. Ik sla het open bij Bargerveen en vind Op fietse van Skik, toen de band van de Drentse bard Daniel Lohues. “Het nummer heeft voor een popsong een bijzonder lange tekst en kan uitstekend als routebeschrijving gebruikt worden.” Hopelijk kunt u ooit aansluiten bij de wandelende zanger Tim Knol terwijl hij juist deze route loopt en dan in het prachtige nummer uitbarst! 

 

Blijf in beweging, oriënteer je en ga wandelen! Reserveer uw wandelgids bij de bibliotheek of bestel bij de lokale boekhandel! 

 

Leo Willemse