Leo's Boekenblog

Ondanks dat ik sinds 1962 mijn vrijheid in een zekere bewustheid beleef, sta ik daar rond 4-5 mei graag bij stil. Waarom 1962? Ik was tien jaar oud. Mijn ouders keken, net als alle bezitters van een televisietoestel, naar de legendarische serie uitzendingen van De Bezetting , over de   oorlogsjaren 1940-1945 gepresenteerd door dr.L.de Jong . Of ik op 3 mei 1962 mee mocht kijken weet ik niet meer-de uitzending ging over De Jodenvervolging aangekondigd als zeer confronterend. Toen in datzelfde jaar, vanwege de de Cuba-crisis een atoomoorlog niet ondenkbaar leek, was ik ontdaan.   Over die atoomcrisis, dat spierballengevecht tussen de Verenige Staten en de Sovjet-Unie, kwam ik wel heen, maar die Bezetting en de daarbij horende Tweede Wereldoorlog heeft me nooit meer losgelaten. (Al riep de brute Russische inval in de Oekraïne oude, vergeten, gevoelens op .) Het idee dat je vijf jaar lang niet vrij was in je doen en laten omdat Duitse soldaten dat onmogelijk maakten; dat mensen- wat Jod

Als kleine hommage aan de vluchtelingen voor de oorlog in de Oekraïne lees ik Vlucht uit Oostende van Georges Simenon. Een verhaal over Belgische vissers die in mei 1940 op zee over de Duitse inval horen, naar hun thuishaven varen, hun families ophalen en de wijk nemen naar Frankrijk. Ze arriveren in La Rochelle, een stad die vaker voorkomt in zijn werk, en wat dan? Simenon maakt er ongetwijfeld weer een spannend en tragisch verhaal van. Een ander ‘vluchtverhaal’ is De Trein. Een radiomonteur vlucht in diezelfde meidagen met zijn zwangere vrouw en hun kind voor de Duitse troepen. Naast dit trieste gegeven omvat het verhaal een onmogelijke romance. “Simenons roman weet op indrukwekkende wijze de wanhoop van deze gewone mensen tot algemene geldigheid te verheffen“ , staat op de achterkant. Uitstekend geformuleerd, vond ik na herlezing in augustus 2021. Wat is dat toch met Georges Simenon, 1903-1989 ? Meer dan een half miljard verkochte boeken, en nog steeds nieuwe uitgaven van oud e

De grote literatuurkenner Jan Fontijn is begin januari 2022 overleden. Hij schreef onder meer een tweedelige biografie over romanschrijver en idealist Frederik van Eeden - schrijver van De kleine Johannes en Van de koele meeren des doods. Ik zag hem wel eens wandelen over de IJ Promenade, met zijn echt- en hondgenote Charlotte Mutsaers . Ontroerend. Charlotte is naast schrijver -lees bijvoorbeeld Koetsier Herfst-  ook een begenadigd illustrator. Sommige boeken, zoals van Adriaan van Dis en J.M.A. Biesheuvel en haarzelf natuurlijk, zijn met haar houtsneden verluchtigd. Dat zou veel vaker moeten gebeuren, romans en verhalen illustreren! Maar naast de gebruikelijke en mooie In Memoriams liet thrillerschrijver en Neerlandicus René Appel ons op Facebook een andere kant van Fontijn zien: hij was dol op voetballen! Ik sloeg de vermaarde literatuurwetenschapper meteen nog hoger aan. Ik ben namelijk groot geworden met het idee dat sport in het algemeen en voetballen in het bijzonder niet k

Van lezen krijg ik nooit genoeg, dat weet ik al sinds mijn kinderjaren, die steeds verder weg liggen maar ook steeds helderder boven komen. De lange Sluitingen van Nederland in 2020 en 2021 leek echter zelfs aan dat genoegen een einde te maken. Gelukkig was er dan een schitterend boek als De tuinen van Buitenzorg, Jan Brokken om me uit dat zinloze gevoel weg te rukken . Of ik deed een greep in het onafzienbare oeuvre van Georges Simenon , wiens boeken momenteel weer opgefrist verschijnen: ik las er twaalf, met De burgemeester van Veurne als hoogtepunt. Kortom, beste lezer, zelfs in deze sombere jaren blijft lezen nog steeds plezierig. De regering heeft dan ook geleerd van de eerste sluiting: bibliotheken mogen nu wèl openblijven; we zijn essentieel! U kunt, als u kinderen heeft, nergens heen, want wie gaat nu graag met een kind naar een supermarkt, maar de bibliotheek is er ! Als oudere kunt u eigenlijk ook nergens heen, maar ja hoor: uw papieren krant en tijdschrift is gewoon tij