Kijk naar je eige! Over Dagboeken
Op 23 november 1967 begon dichter Kees Buddingh’ aan een Dagboek. Een van zijn eerste notities: “Een van de prettigste kanten van een dagboek bijhouden is, dat je er niet elke dag in hoeft te schrijven.” Die opmerking werd voorafgegaan door een voor deze toen twintigjarige zoeker ook treffend : Er is tegelijk iets afstotends en heel erg roerends aan erg slechte poëzie, zoals er tegelijk iets afstotends en heel roerends is aan erg lelijke meisjes.” Mooi geformuleerd, maar ik kijk er nu toch iets anders tegenaan… Deze Dagboeknotities verzamelde Buddingh’ in onder meer in Wat je zegt ben je zelf en Verveling bestaat niet. Hij nam me mee in zijn stad, Dordrecht, in zijn gezin, in zijn boeken- Buddingh’ leefde van boeken als schrijver, vertaler, als een literaire klusjesman- maar ook in zijn herinneringen als voetballer bij DFC. Hij deed niet aan diepgraverij naar zijn zieleroerselen, dat vond hij onzin: “De diepte ligt aan de oppervlakte” . Minutieus beschreef hij hun va