Een ratjetoe, boeken gelezen in 2019


De laatste maanden van 2019 heb ik zoveel gelezen, in opdracht en voor mijn plezier dat schrijven over boeken niet lukte. Nu maak ik de balans op van mijn Leesjaar , zoals ik al sinds 1974 doe. Ik hoor tot die onuitroeibare leesfanaten die elk gelezen boek in een boekje opschrijven. En dat niet alleen, ik maak ook nog lijstjes, zoals u nu tot uw vermaak of afgrijzen merkt. “Lees gewoon, en maak je niet druk.” Nee, zo zit ik niet in elkaar; dat dòe ik wel. Maar u zult zien, het is niet allemaal ‘verantwoord’, waarom zou het verantwoord moeten zijn? Het is net als mijn muzieksmaak: van die Lustige Witwe, zo voortreffelijk opgevoerd door Operetteverening “Purmerend”, geniet ik evenveel van Tsjechov’s De Drie Zusters in diezelfde Purmaryn-waar ik eveneens een prachtig gesprek met een van mijn literaire helden Koos van Zomeren bijwoonde. Het gaat mij om de beleving.


100: Mooi getal

Uiteindelijk las ik dit jaar 100 boeken. Welke van die 100 zou u nu ook moeten lezen? -geheel vrijblijvend natuurlijk, want ‘lezen’ en ‘moeten’ hebben niets met elkaar te maken. Daarom heb ik ook zo’n hekel aan  lijstjes met de Beste Boeken uit 2019. Nee, wat vond ik de fijnste boeken die ik in 2019 làs-daar liggen kansen voor Vestdijk, Annie M.G. Schmidt of Homerus zijn. Of Sjowall & Wahloo, Simenon of Baantjer.


Die honderd boeken betroffen 35 romans en verhalen, 15 gedichtenbundels, 5 tienerromans, 7 biografieën, 8 strips en 27 non-fictieboeken. Daaronder Het gezin van mijn halfbroer: een arbeidersgezin in Amsterdam-Noord tussen 1950-1980, door Ton van Dam. Veel oudere Purmerenders zullen zich in dit indringende verslag van een leven in de Ribesstraat herkennen. Nog meer herkenning vind je in de boeken van oer-Amsterdammer Willem van Toorn . Na de behoorlijk autobiografische roman De Rivier (1995), verrast, nou beter is: verbijstert hij in de gedichtencyclus De Jongenskamer (2018) met nog meer details uit zijn nu behoorlijk lange leven.

Levensbeschrijvingen van vooral Nederlandse schrijvers hebben mijn interesse; prachtig om het leven van vaak bijna vergeten auteurs als Adriaan Roland Holst of Josepha Mendels in hun tijd geplaatst te zien. Melancholie ligt dan wel enigszins op de loer, zeker als je zo’n boek afwisselt met de Verzamelde Strips van de beste en klunzigste speurder van Nederland: Agent 327- ‘Grutjes nogantoe, Juffrouw Betty, wat een geheim agent allemaal niet moet doen om op zijn werk te komen’.

Welk Boek ?


Na die verrukkelijke onzin is het dan hoog tijd om me te laten verrassen door de voor mij meest bijzondere roman van het jaar,  Naast dit Boekenblog schrijf ik ook recensies voor WelkBoek, dat is een vrijwillige opdracht. Je leest boeken die je niet zo snel pakt, omdat je denkt dat DWDD-boeken belangrijker zijn. Afijn, ik las Een stad, het meisje en de duivel, door de jonge schrijfster Svealeana Kutschke, 700 fascinerende pagina’s, het opwindende verslag van het leven van een aantal mensen in de Duitse stad Lübeck tussen 1850-2000.  Kutschke doet denken aan Gabriel Garcia Marquez, Günther Grass en Thomas Mann-maar schrijft flitsender- ja, het is wel 2017! Bingelezen! Netflix , schaatsen en voetbal even laten voor wat het is, of nog beter, weekendje weg en geen wifi-verbinding hebben. En nee, het is niet waargebeurd, en toch weer wel.
Mijn andere favoriete boek van 2019 is fantastischer dan de werkelijkheid, leest als een echte whodunnit: Nobel Streven, het onwaarschijnlijke en waargebeurde verhaal van ridder Jan van Brederode (2017) door Frits van Oostrom. Middeleeuwse geschiedenis, bischoppelijke intriges, moord en doodslag, reizen door Nederland, Europa en het Heilige Land, ingewikkelde huwelijksverbintenissen, jaloezie, eer en idealen-het lijkt verdorie wel de 21e  Eeuw wel!

In 2019 las ik nog veel meer prachtige boeken. Het veelgeprezen Lampje, Annet Schaap, het nog steeds verkrijgbare De Wereld van Gisteren, Stefan Zweig (1939) en de mysterieuze  Pijnboomeilanden  van Marion Poschmann (2017). Ik herontdekte Heinrich Böll, Biljarten om half tien (1960) en ontdekte Robert Seethaler, De Weense sigarenboer (2018). Ik hoop in 2020 op deze licht afwijkende voet verder te gaan. Ik houd u op de hoogte!

Leo Willemse

https://welkboeknu.wordpress.com/?s=meisje+stad+duivel

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Klap! Verder leven na een ongeluk

Afbeelding
Maart 2014,   Christine Kliphuis rijdt naar een werkafspraak in Den Haag als ze, wachtend op het groene licht, van achter wordt aangereden door een appende chauffeur. De gevolgen, onder meer een whiplash zijn tot nu toe nog merkbaar en bepalend voor haar leven. De whiplash   is niet het einde van haar ongeluk maar het begin: Niet Aangeboren Hersenletsel . Een volkomen verstoring van haar leven en haar omgeving. In Klap: als een ongeluk je leven op zijn kop zet (Meander, 2019) beschrijft Christine die ook schrijfster en journalist is, minutieus al die gevolgen. Een pijnlijk boek omdat het haar zo ongelooflijk veel moeite kost op haar ‘oude’ leven-als werkende vrouw, betrokken burger, liefhebbende moeder en partner, goede vriendin van velen- op te pakken. En dat niet alleen: ook het duidelijk maken dat de weg terug naar het ‘normale leven’ niet op een presenteerblaadje wordt aangeboden, is al moeilijk genoeg, ondanks alle begrip van familie en vrienden. De weg terug ...
Meer lezen

Wandelen in een onrustige tijd

Afbeelding
WB 26 Wandelen in een onrustige tijd     In mijn familie en vriendenkring werd tot 1985 niet  gewandeld. Ik  ben van 1952, dus reken maar uit. Ja, op vakantie liepen we vanaf de camping naar zee-een dik half uur, als auto of fiets niet beschikbaar waren. Maar gewoon voor je plezier een eind lopen door bos, hei, strand of polder-nee. Boeken die me enthousiasmeerden door de heuvels in Wales te lopen, een meerdaagse tocht over de lengte van Corsica te maken, of, nog sensationeler, letterlijk aan  bergwandelen  te doen: ik wilde ze niet lezen.     Wandelen stond voor mij gelijk aan ‘zonde van je tijd’. Nu gaat er geen week voorbij zonder dat ik, met grotendeels diezelfde familie en vrienden, een uitgezette route loop door stad en stadsrand of natuur hier vlakbij. Kent u de  Eilandspolder ? Niet ver van Purmerend, Waterland en Amsterdam! Ook als u hem wel kent: ga er weer naar toe, nu op zijn mooist, met de teruggekeerde weidevogels.    ...
Meer lezen

Lezen met Lidewijde Paris

Afbeelding
Leo in gesprek met andere vrijwilligers van de Bibliotheek Vrijwilligers bij de Bibliotheek Waterland zijn onmisbaar: ze doen onderhoudsklussen, ze houden bibliotheken open, ze lezen voor bij kinderen en hun ouders thuis (De Voorleesexpress), brengen boeken bij aan huis gebonden mensen, en helpen nieuwkomers met het leren van Nederlands.   Ik vergeet vast nog wat taken. Eén keer per jaar worden die vrijwilligers gefêteerd, niet alleen met een drankje en een hapje maar ook met workshops, want ja, een bibliotheek wil je altijd wijzer laten weggaan dan je binnenkwam. Een van de workshops ging uiteraard over lezen. Lidewijde Paris, oprichter van De Lees!ambassade, voorheen directeur en redacteur van uitgeverijen als Querido en Nieuw-Amsterdam en sinds 2018   recensent van MAX Nieuwsweekend, sprak met wel 40 vrijwilligers over de rijkdom van het kunnen lezen, je te verdiepen in boeken, je fantasie te laten werken. Ik zeg met nadruk sprak, want “als u niet meedoet, wordt...
Meer lezen