Een ratjetoe, boeken gelezen in 2019


De laatste maanden van 2019 heb ik zoveel gelezen, in opdracht en voor mijn plezier dat schrijven over boeken niet lukte. Nu maak ik de balans op van mijn Leesjaar , zoals ik al sinds 1974 doe. Ik hoor tot die onuitroeibare leesfanaten die elk gelezen boek in een boekje opschrijven. En dat niet alleen, ik maak ook nog lijstjes, zoals u nu tot uw vermaak of afgrijzen merkt. “Lees gewoon, en maak je niet druk.” Nee, zo zit ik niet in elkaar; dat dòe ik wel. Maar u zult zien, het is niet allemaal ‘verantwoord’, waarom zou het verantwoord moeten zijn? Het is net als mijn muzieksmaak: van die Lustige Witwe, zo voortreffelijk opgevoerd door Operetteverening “Purmerend”, geniet ik evenveel van Tsjechov’s De Drie Zusters in diezelfde Purmaryn-waar ik eveneens een prachtig gesprek met een van mijn literaire helden Koos van Zomeren bijwoonde. Het gaat mij om de beleving.


100: Mooi getal

Uiteindelijk las ik dit jaar 100 boeken. Welke van die 100 zou u nu ook moeten lezen? -geheel vrijblijvend natuurlijk, want ‘lezen’ en ‘moeten’ hebben niets met elkaar te maken. Daarom heb ik ook zo’n hekel aan  lijstjes met de Beste Boeken uit 2019. Nee, wat vond ik de fijnste boeken die ik in 2019 làs-daar liggen kansen voor Vestdijk, Annie M.G. Schmidt of Homerus zijn. Of Sjowall & Wahloo, Simenon of Baantjer.


Die honderd boeken betroffen 35 romans en verhalen, 15 gedichtenbundels, 5 tienerromans, 7 biografieën, 8 strips en 27 non-fictieboeken. Daaronder Het gezin van mijn halfbroer: een arbeidersgezin in Amsterdam-Noord tussen 1950-1980, door Ton van Dam. Veel oudere Purmerenders zullen zich in dit indringende verslag van een leven in de Ribesstraat herkennen. Nog meer herkenning vind je in de boeken van oer-Amsterdammer Willem van Toorn . Na de behoorlijk autobiografische roman De Rivier (1995), verrast, nou beter is: verbijstert hij in de gedichtencyclus De Jongenskamer (2018) met nog meer details uit zijn nu behoorlijk lange leven.

Levensbeschrijvingen van vooral Nederlandse schrijvers hebben mijn interesse; prachtig om het leven van vaak bijna vergeten auteurs als Adriaan Roland Holst of Josepha Mendels in hun tijd geplaatst te zien. Melancholie ligt dan wel enigszins op de loer, zeker als je zo’n boek afwisselt met de Verzamelde Strips van de beste en klunzigste speurder van Nederland: Agent 327- ‘Grutjes nogantoe, Juffrouw Betty, wat een geheim agent allemaal niet moet doen om op zijn werk te komen’.

Welk Boek ?


Na die verrukkelijke onzin is het dan hoog tijd om me te laten verrassen door de voor mij meest bijzondere roman van het jaar,  Naast dit Boekenblog schrijf ik ook recensies voor WelkBoek, dat is een vrijwillige opdracht. Je leest boeken die je niet zo snel pakt, omdat je denkt dat DWDD-boeken belangrijker zijn. Afijn, ik las Een stad, het meisje en de duivel, door de jonge schrijfster Svealeana Kutschke, 700 fascinerende pagina’s, het opwindende verslag van het leven van een aantal mensen in de Duitse stad Lübeck tussen 1850-2000.  Kutschke doet denken aan Gabriel Garcia Marquez, Günther Grass en Thomas Mann-maar schrijft flitsender- ja, het is wel 2017! Bingelezen! Netflix , schaatsen en voetbal even laten voor wat het is, of nog beter, weekendje weg en geen wifi-verbinding hebben. En nee, het is niet waargebeurd, en toch weer wel.
Mijn andere favoriete boek van 2019 is fantastischer dan de werkelijkheid, leest als een echte whodunnit: Nobel Streven, het onwaarschijnlijke en waargebeurde verhaal van ridder Jan van Brederode (2017) door Frits van Oostrom. Middeleeuwse geschiedenis, bischoppelijke intriges, moord en doodslag, reizen door Nederland, Europa en het Heilige Land, ingewikkelde huwelijksverbintenissen, jaloezie, eer en idealen-het lijkt verdorie wel de 21e  Eeuw wel!

In 2019 las ik nog veel meer prachtige boeken. Het veelgeprezen Lampje, Annet Schaap, het nog steeds verkrijgbare De Wereld van Gisteren, Stefan Zweig (1939) en de mysterieuze  Pijnboomeilanden  van Marion Poschmann (2017). Ik herontdekte Heinrich Böll, Biljarten om half tien (1960) en ontdekte Robert Seethaler, De Weense sigarenboer (2018). Ik hoop in 2020 op deze licht afwijkende voet verder te gaan. Ik houd u op de hoogte!

Leo Willemse

https://welkboeknu.wordpress.com/?s=meisje+stad+duivel

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

P.C.Hooftprijs 2019 voor Marga Minco

Afbeelding
Franca Treur: “Toen ik gevraagd werd voor de jury van de P.C. Hooftprijs 2019, vond ik dat een moeilijke beslissing. Werk van collega’s heb ik nooit willen beoordelen. Maar meedenken over een oeuvre van betekenis is iets anders dan ingestuurde boeken op één na afkeuren. Onze jury koos voor het verfijnde, tijdloze werk van Marga Minco.”* Hoera! Eindelijk! Wat een fantastische jury! Ik heb een klein lijstje van schrijvers die nog steeds wachten op deze bekroning, plus één die hem met terugwerkende kracht moet krijgen.+ Uiteraard stond Marga Minco op 1. Je moet namelijk nog leven om hem te ontvangen en Marga wordt 31 maart 99 jaar. Bitter, Storing, Val, Glas, Leeg Het begon in 1957 met dit motto: “Er rijdt door mijn hoofd een trein vol joden, ik leg het verleden als een wissel om…”   (Bert Voeten, De trein, uit: De zon op mijn hand: gedichten , 1956). Dan een opdracht: ” Aan de nagedachtenis van mijn ouders. Aan Dave en Lotte, Bettie en Hans.” De eerste eigen regels z
Meer lezen

Boekenblog Waterland 36 In vrijheid geschreven

Afbeelding
Ondanks dat ik sinds 1962 mijn vrijheid in een zekere bewustheid beleef, sta ik daar rond 4-5 mei graag bij stil. Waarom 1962? Ik was tien jaar oud. Mijn ouders keken, net als alle bezitters van een televisietoestel, naar de legendarische serie uitzendingen van De Bezetting , over de   oorlogsjaren 1940-1945 gepresenteerd door dr.L.de Jong . Of ik op 3 mei 1962 mee mocht kijken weet ik niet meer-de uitzending ging over De Jodenvervolging aangekondigd als zeer confronterend. Toen in datzelfde jaar, vanwege de de Cuba-crisis een atoomoorlog niet ondenkbaar leek, was ik ontdaan.   Over die atoomcrisis, dat spierballengevecht tussen de Verenige Staten en de Sovjet-Unie, kwam ik wel heen, maar die Bezetting en de daarbij horende Tweede Wereldoorlog heeft me nooit meer losgelaten. (Al riep de brute Russische inval in de Oekraïne oude, vergeten, gevoelens op .) Het idee dat je vijf jaar lang niet vrij was in je doen en laten omdat Duitse soldaten dat onmogelijk maakten; dat mensen- wat Jod
Meer lezen

Uitgelezen in 2018

Afbeelding
Een van mijn afwijkingen is dat ik sinds onheugelijke tijden bijhoud wat ik lees. Mijn andere afwijkingen leest u niet in dit Boekenblog. Aan het einde van het jaar maak ik de Leesbalans op: ik tel het aantal gelezen boeken en maak ook onderscheid in gelezen romans en verhalen, gedichten en non-fictie. En omdat ik ieder jaar denk dat ik graag in het Engels lees (aan andere talen waag ik me niet) tel ik ook die apart. Het was dezelfde jaarlijkse teleurstelling: drie, waaronder Thomas Hardy, het schitterende en diep-treurige Jude the obscure (1895) , en een aanrader voor iedere bibliotheekfan, Chris Paling Reading allowed:true stories and curious incidents from a provincial library (2017). Dit boek moet u via het interbibliothecair leenverkeer opvragen, maar dan heeft u ook wat! Nog meer onderscheid Maar deze onderverdelingen zijn me niet genoeg.Ik kies ook periodes uit, want ik denk dat ik alleen maar ‘oude’ boeken lees. Ik las zes boeken van vòòr 1945. Daar waren 2 Simenons
Meer lezen